Het echte begin

Gut… de rij op Schiphol was enorm! Honderden meters lang slingerend buitenom geleid en er zat geen beweging in. Toen realiseerde ik me dat ik businessclass had geboekt. Eline ging vragen of dat privileges gaf. Ik bleef in de rij staan. Toen belde ze me: “ik kom terug”… helaas. Ik wachtte, maar waar bleef ze nou? De mensenmassa stond drommend te bewegen, maar er zat weinig schot in de zaak. Ik belde Eline nog eens terug. Ze zei: “waar ben je nou?” Ik stond nog op diezelfde plek. Toen zei ze: “ik sta hier op jou te wachten. Kom terug. We gaan via de priority lane”. En verdomd, we konden zo door de security en stapten uiteindelijk als eersten het vliegtuig in. Waar een bevlieging (businessclass) al niet goed voor is geweest:) De reis verliep voorspoedig, de auto stond klaar en ons eerste onderkomen was een hotel naast de luchthaven.

Vandaag zijn we van Oslo via Lillehammer naar Jotunheim (Lom) gereden. Het landschap veranderde van stads in een schilderachtig landschap met torenhoge bergen met enorme dennenbomen. Een deel van de weg voerde langs water. Soms reden we gewoon boven de wolken, of dreven de wolken op het water, wat een mystieke sfeer gaf. Kilometers lange wegen slingerend door dit prachtige landschap en je kwam weinig medereizigers tegen. Inmiddels zijn we neergestreken in ons hotel, en we blijven hier twee nachten. Morgen gaan we Jotunheim national park bezoeken. Kus!