Camper- en Clements ergernissen en de Walmart-expe

Na een heerlijk ontbijt (waar natuurlijk de helft van weggegooid moest worden omdat die Amerikanen echt denken dat iedereen tientonner zou moeten zijn) werden we netjes om 9.00 uur opgepikt door Cruise America. We werden naar de overdrachtsplek van de camper gebracht en daar kregen we de camper overgedragen. Met een heel summiere uitleg van een jonge dame die overal langs schoot alsof ze haast had, bleven we, nadat ze ons goede reis had gewenst, achter met de gedachte dat we er wel uit zouden komen met wat we al wisten en wat er in de camperbijbel zou staan die achter de bestuurders stoel te vinden zou zijn.
Midden in de camper stonden we, rondkijkend en bedenkend wat we als eerste zouden doen: bed opmaken (en twee grote zakken linnengoed dus wegwerken), koffers uitpakken, inventaris checken, of camper starten, TomTom aan en naar Walmart rijden om de kasten en koelkast te vullen.
We besloten het laatste. De camper was bloedheet van binnen en bij Walmart parkeer je onderdak, dus dat leek ons beter.
Onderhand zocht Eline contact met de Clements om hen op de hoogte te houden van waar we ongeveer waren en hoe laat we in Rexburg zouden kunnen zijn voor het weerzien. Zo’n 4 uur rijden up North.

Koffers gestut, de camper startte meteen en begon goed te koelen. TomTom aangesloten. Deed niets. Uhmmm...
Geen WiFi natuurlijk. Stonden we daar, op die bloedhete parkeerplaats. Gelukkig hadden we de coördinaten van al onze bestemmingen in een app gezet zodat we via gps toch richting zouden hebben. Walmart stond daar niet bij natuurlijk, maar die kun je tegelijkertijd niet missen.

Met de camper de weg op ging goed, en na een paar kilometer rijden was daar de Walmart.
Een lijstje van alles voor de komende drie dagen hadden we al gemaakt. We gaan de komende dagen into the wild van Utah en Wyoming (yellow stone en grand teton) en hebben we drie nachten geen facilities zoals stroom water verwarming vanuit de campgrounds. Geen winkels ook. Dus voldoende eten en vooral water moesten we inslaan.
Eenmaal binnen bij Walmart kregen we zoveel prikkels door de hoeveelheid van dingen en grootheid van alles, dat we werkelijk twee uur rond hebben gelopen om te vinden wat we moesten hebben. Wat waren we het zat zeg, maar goed, mission accomplished.
Boodschappen zo goed en zo kwaad als het ging een plekje gegeven, en toen besloten het bed op te gaan maken.

We slapen in een vast tweepersoons bed achter in de camper. Met het onderlaken probeerde ik de Kastermans truc uit te halen, zodat het laken niet elke ochtend gerimpeld onder je ligt en je met je voeten of je schouders op het skai matras ligt.
Nou die vlieger ging mooi niet op.
Het matras past precies in de kuip van het bed en is dik en stug, geen beweging in te krijgen. Omdat ik deze strijd perse moest winnen zat ik op een zeker moment oververhit - bloesje driftig uitgedaan - op het bed te tieren en uit alle macht aan dat k*tmatras te trekken. Nu kan ik er om lachen maar gisteren was ik ff bloed chagrijnig!

Uiteindelijk deze strijd verloren, maar vanochtend bij het wakker worden lag het laken nog prima.......

Nadat het bed opgemaakt was zijn we de reis naar het Noorden gaan maken.
Rijden door Salt Lake City en de andere steden waar we langs kwamen was geen chille ervaring. In een wegennet waar eigenlijk alleen maar zwaar industrieel verkeer denderde leken wij, met ons campertje, ongepaste gasten. We bleven netjes rechts want mijn hemel, wat razen deze mega trucs langs je heen!
Gaandeweg we verder richting Idaho kwamen veranderde het landschap en het verkeer. Minder industrieel verkeer en meer campers en personenauto’s.

Eline had contact met de Clements, en dit was toch wat teleurstellend: waar Melanie eerder had aangegeven dat we zeker bij hen moesten komen eten, bleek nu dat Maddy een volleybal wedstrijd had van school en dat ze rond de tijd dat wij in Rexburg waren op Madison Junior High zou zitten. Nu had Lien ff de pest in.
We zijn naar Lien dr oude school gereden, daar naar binnen en rondgekeken. Het was 17:00 uur en vrij stil maar voor Eline wel fijn om te “reminisceren”. Toen zijn we alsnog naar junior high gereden en daar hebben we een half uurtje gepraat met Melanie en samen naar de wedstrijd gekeken.
Toen zijn we rond 18:00 uur snel doorgereden naar Ashton voor onze eerste overnachting en om daar vóór het donker te zijn. Dat lukte.
Plekje opgezocht, eten gemaakt en nog even gekletst en toen rond 21:30 gaan pitten. Het was om 19:00 uur donker en nog 25 graden. ‘s Nachts koelde het af naar 10, en sochtends hadden we het een beetje koud. Op zoek naar de camperbijbel want daar staat waar de verwarming zit en hoe die geactiveerd kan worden zonder de generator te gebruiken..... nergens een bijbel te vinden... grrrrr.... maar okee, de temperatuur liep in een paar uur weer op tot 30 graden.

De komende dagen zijn we bij Yellow Stone en Grand Teton. Nergens WiFi.
Geen nieuws goed nieuws okee? Ik zal proberen foto’s te uploaden maar weet niet of dat lukt.
Tot snel! Xxx