Grand Teton

Zaterdag 8 september vertrokken we vroeg om op tijd op een first come first serve campground te zijn. Het was anderhalf uur rijden, maar voor ons (rijden met een camper) betekent dat dik 2 uur. We waren er om 9:30 uur. Ondanks dat vroege uur was de campground vol. Dit was echt een set back: we wilden hier twee nachten blijven en in Grand Teton zijn maar weinig campgrounds. Snel op zoek naar een andere campground, een half uur terug naar het noorden rijden naar een plek die aangeduid werd als campground. Aangekomen bleken daar alleen lodges te zijn. Toen weer naar het zuiden, een uur verderop, waar nog een campground was. Daar bleek de campground geen plekken voor campers te hebben, alleen tenten. De moed zonk ons in de schoenen -er was in heel grand Teton nu nog één campground die we konden proberen. Zou dit niet lukken, dan zouden we grand Teton moeten verlaten en dat zou zomaar weer drie uur rijden betekenen.
Maar onze zorg was onterecht, want er was plek! Een kaal en hutjemutje onaantrekkelijk ding, maar wel op een bijzondere plek: vlak bij Mormon Row, wat we wilden bezichtigen, en vlakbij een dorp waar we iets zijn gaan eten. We hebben daar op het terras gezeten totdat de zon onderging (rond 19:00 u) en zijn via Mormon Row terug gereden om foto’s te maken van de zonsondergang.

De volgende morgen 9 sept om 7.00 uur vertrokken om om 7.30 alsnog als op de stoep te staan bij de eerste campground van Signal Mountain waar we wilden verblijven. Nu lukte het wel, en binnen een half uur waren we gesetteld op een prachtig dichtbebost plekje.

Na check-in zijn we de omgeving van grand Teton gaan verkennen. De hele lange weg waar we inmiddels tig keer overheen gereden waren gaf uitzicht op een prachtige indrukwekkende rotskam. Een deel van de Amerikaanse Rockies, de Teton Rockies. Majestueus indrukwekkend en onbeschrijflijk mooi gaf dit beeld een gevoel van rust en terug naar een oer-iets, waarvan je niet eens meer wist dat het bestond. Verscheidene malen uitgestapt en foto’s gemaakt, want elke keer dacht je: ohhhh foto..!!! Terwijl dan alle foto’s gewoon op elkaar lijken en je dát gevoel, dat bijzondere en serene gevoel van nietigheid toch niet echt kunt overbrengen met een foto.

We zijn naar Jennylake gereden voor een hike langs de rotskust. De heenweg werden we gebracht door een veer, en de terugweg was hiken. We hebben er een paar uur over gedaan. Stijgen en dalen, langs rotsen en door het bos, via plateaus waar meer mensen waren en langs hiketrails waar je niemand tegenkwam. Natuurlijk hadden we bearspray mee want tja... je wilt niet op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn en oog in oog staan met een beer.
Nou, we hebben één beer gezien, van veilige afstand en wij waren toen in gezelschap van wat anderen, en die beer was totaal niet geïnteresseerd in mensen.
Op de trails waar we echt langere tijd niemand zagen vond ik het soms toch eng. Je kijkt vooral naar je voeten (waar je ze neerzet) en vlak naast de trail is aardig dichte bebossing. De beren hebben een schutkleur en het is de beweging die ze maken die er voor zorgt dat jij hen ziet.
Anyways, geen bear-encounter gehad, wel moose gezien (wat is het verschil tussen een moose, een elk, een raindeer of een deer? Geen idee maar we zagen ze vanuit de verte, en de drollen lagen dan weer wel op de trail (daarom vroegen wij ons ook af hoe berendrollen er uit zien:)

Het was een prachtige en warme hike (30 graden) en we hadden best wat water bij ons maar achteraf toch dorst. Gaf niks, moe maar voldaan terug bij de camper en terug naar de campground.

Vandaag 10 september.
Allereerst pap, gefeliciteerd met je 88 jarige verjaardag en nog vele jaartjes in goede gezondheid met ons!
Vandaag zijn we zo’n 326 km afgezakt naar het zuiden. De reis liep gesmeerd en we zijn weer in de bewoonde wereld. Straks gaan we spulletjes in de was doen en eten. De wind steekt hier op en dat is fijn, want het is nog altijd 28 graden.

Morgen rijden we door naar Dinosaur en dat is weer wat afgelegen dus mogelijk weer “no service” wat betekent geen bereik.

Xxx