Dinosaur & Arches

Dinsdag 11 september zijn we verder afgezakt naar het zuiden. Twee uur rijden, richting Dinosaur.
De weg er naar toe was weer zo mooi! Bij elke bocht een ander landschap. Van knalrode steen tot groene rode en gele loofbomen. Op de overlook plaatsen kon je heel duidelijk de vallei zien in dit gigantische rots- en bergen landschap. De mussen vallen dood van het dak (niet dat hier mussen zijn noch daken maar je snapt me) door de zinderende hitte in dit gebied, maar bij de overlook zagen we een bordje: “verboden te betreden met snowmobiel. Langlaufen toegestaan.” .....Over twee maanden ligt alles hier bedekt onder een dik pak sneeuw.. een raar idee..

Door het enorm verre uitzicht was duidelijk terug te herkennen hoe de tectonische platen omhoog geschoven zijn in het verleden. Diep in de vallei ligt een groot meer, en wij hoefden onze ogen niet dicht te doen om ons voor te stellen dat hier dinosauriërs rond zouden lopen en zouden drinken in de vallei.
Dinosaur heeft niet voor niets deze naam: op deze plek zijn beenderen opgegraven van vele soorten dinosauriërs. 150 miljoen jaar geleden leefden op deze plek veel Dinosauriërs. Door perioden van droogte stierven er veel. Daaropvolgende overstromingen ten gevolge van zware regenval hebben er voor gezorgd dat karkassen zowel als levende dinosauriërs meegesleept werden en bedolven onder lagen sediment.
Ze liggen allemaal op dezelfde plek, waardoor er - ondanks de sinds 1909 honderden opgravingen - nog steeds zoveel ligt.
Alles wat er na een bepaald moment nog lag, hebben ze gepreserveerd voor publiek, intact in de rotswand. Daar omheen is deels een onderzoekshal gebouwd.

We hebben deze plek bezocht en de botten gezien en aangeraakt. Een ranger vertelde het verhaal.

Onze campground ligt in het Dinosaur national monument dus we hoefden na dit bezoek niet lang meer te reizen.
Het is 33 graden en pas wanneer de zon achter de berg is gezakt koelt het wat af. We maken nog een avondwandeling langs de rivier en gaan vroeg op bed want morgen hebben we een lange dag richting Arches.

Woensdag en donderdag, 12 en 13 september - Arches

Om 7:30 zijn we begonnen aan de reis richting het zuiden. Ik had een slechte nacht achter de rug. We stonden erg afgelegen en ik voelde ons kwetsbaar. We moesten 400 kilometer rijden en ongeveer 5 uur. We waren erop gebrand er voor 1 uur te zijn want vanaf dan was er harde wind voorspeld. En als ze dat hier voorspellen dan weten wij het wel. Na 2.5 uur rijden vielen mijn ogen bijna dicht. Eline nam het stuur over en heeft 2 uur gereden bij toenemende wind, maar ze draaide haar hand er niet voor om en hield de RV prima op de weg. Een half uur voor aankomst moesten we tanken. In een klein winkeltje hebben we jerky gekocht voor de jongens (er stonden bord bij de weg). Het was Alien jerky in de smaak ‘abducted cow’ dus we zijn benieuwd. Om half 1 waren we in het stadje Moab waar we hebben geluncht en daarna zijn we Arches National Park in gegaan.
Wederom betoverd door de schoonheid van de rood-oranje sediment (dit keer) rotsen. Echt grote vriendelijke reuzen die je gewoon aan kunt raken wanneer je uit de auto stapt. We hebben ons plekje opgezocht en zijn heel even gaan liggen. De zon scheen volop, het was 33 graden, en de wind raasde om de camper en wiegde ons in bed heerlijk heen en weer en ik viel in een korte diepe slaap, zoals we in de kinderwagen sliepen wanneer mama ons als baby voortduwde als ze in t dorp liep...

Na het slaapje zijn we naar het viewpoint van Delicate Arch gegaan. Dat moest tussen 18 en 19 uur ivm de hitte als je vroeger ging, en de zonsondergang en onherroepelijke duisternis wanneer je later zou gaan. Het was een korte hike maar wel flink klauteren. Hoogie opwaarts was uiteindelijk minder moeilijk dat de afdaling:) maar we hebben wel mooie warme beelden vastgelegd.

Lang en diep geslapen.

De volgende ochtend (de 13e) vroeg op om de fiery furnace hike te maken. Een begeleide hike van 2,5 uur in de krochten van een deel van het Arches park. Een pittige hike voor niet skilled hikers zoals wij.
Op de foto’s vooraf hadden we een kloof met een aardige afgrond gezien en die schrok mij wel wat af. Maar Lien zei: das vast om je bang te maken.
Toen we anderhalf uur onderweg waren, en al aardig wat uitdagingen overkomen hadden, zei Lien achter mij: “nog geen dodenkloof gezien he mam”. “Haha nee” lachte ik opgelucht, toen de ranger (liep pal voor me) stopte voor aandacht en instructies. Nee he, die kloof die was er toch...!!!
Ik heb meermalen gedacht: ik ga dit NIET doen. Maar uiteindelijk, je kúnt het wel, je moet alleen wel weten hóe je het moet doen. Dus met de juiste instructies van de ranger en de aanmoediging van andere groepsleden (bijna iedereen vond het eng) hebben we alles gedaan. Mijn benen waren aan het eind net elastiek en totaal niet meer onder controle. Pffff...

Na de hike een lekker koud colaatje gedronken en nog wat hoogtepunten van het park bezocht. Aan het eind van de middag zijn we afgezakt naar het dorp en daar hebben we een wijnhuis bezocht om wat flessen droge witte wijn te kopen. Daarna naar de volgende campground in Moab, daar hebben we ergens op een terras lekker pasta gegeten bij de Italiaan.
Om 19:30 alles op zijn plek op de campground, en hebben we aldaar in het zwembad (39 graden) onze verzuurde spieren rust gegeven, en op onze rug gedreven, kijkend naar de verkleurende hemel en de rode gloed op de rotsen van Arches in de ondergaande zon.
Nu zitten we op ons terrasje in een hempie met een koppie thee en schrijven dit blog.

Morgen reizen we door naar Monument Valley, wederom remote en mogelijk geen bereik.

Xxx