Antelope Canyon & Bryce Canyon

Zondag 16 september zijn we doorgereisd naar het noord-oosten, naar Page, een korte en makkelijke rit.
We kwamen in de staat Arizona en toen hadden we ineens 9 uur tijdverschil met Nederland in plaats van 8 uur.

In Page hadden we één doel: de Antelope Canyon bezoeken. Dit kon alleen met een georganiseerde tour. Ook weer door de Navajo stam. Dit keer werden we met zijn 12-en in een open bus gezet: in de lengte, zes naast mekaar aan de ene kant, en zes naast mekaar aan de andere kant. Ruggen naar elkaar toe. Het was bloedheet en toen we gingen rijden naar de canyon was de wind welkom.
Bij de canyon aangekomen vertelde onze gids dat deze plek vroeger werd gebruikt door Antilopes, tijdens hun trek naar het noorden. Ze verbleven dan ongeveer een maand in de beschutting van deze grotten. Doordat Microsoft op een zeker moment een screensaver publiceerde van een beeld van deze grot, werd ie populair en veel bezocht. De Antilopes bleven weg, en de regering besloot dat de grot verboden terrein werd en alleen onder begeleiding bezocht mag worden. De gids vertelde dat er onlangs vandalisme was gepleegd: mensen hadden geprobeerd hun naam te kerven in de steen en iemands as uitgestrooid in de grot. Omdat de Navajo’s deze grot zien als heilig grondgebied moest ie ritueel gereinigd worden en was ie een dag gesloten.
De atmosfeer in de grot was heel aangenaam. De foto’s laten zien hoe de zon de rotsen beschijnt. De golvende uitslijtingen komen door floods (er zijn hier een aantal jaren terug ook toeristen verdronken door een zgn flash flood, nu stonden overal waarschuwingen). Als het regent, stroomt het hele gebied onder en in de grot blijft het water kolken. Daardoor zijn de stenen gesleten zoals je op de foto kunt zien. Wauw... prachtig. En het zouden geen indianen zijn als zij geen symbolen zouden duiden: zie maar, bij een aantal van de foto’s.

Terug op de campground een vuurtje gemaakt en mager vlees geroosterd. De avond valt en het uitzicht over de haven van Page is mooi. De atmosfeer is rustig en het is nog 32 graden zonder zon. We hebben de rest van de avond buiten gezeten totdat de sterrennacht ons toefluisterde dat we moesten gaan slapen.

Maandag 17 september zijn we om 6:00 uur vertrokken naar Bryce. We hebben daar namelijk een campground op het oog die first come first serve is. We willen niet te laat aan komen kakken en dan geen plek hebben, zoals eerder deze vakantie.
De reis liep gesmeerd en er was nog plek. We waren net op tijd, want vlak na ons hoorden we nieuwkomers rondvragen aan mensen of ze misschien vandaag weg zouden gaan. Maar wij hebben een beschut plekje tussen de hoge lariksbomen en het is hier gewoon 10 graden koeler dan in Page: 24 graden. Goed weer voor een mooie hike langs de rim van Bryce Canyon.

Natuurlijk weer 100 foto’s gemaakt die zich totaal niet onderscheiden van andere foto’s. Het is niet vast te leggen, deze grootheid.
En toch ziet Bryce er anders uit dan de Grand Canyon. Ook vliegen hier krekeltjes die - als ze vliegen, een enorm geluid maken, zoals een vonk-knopje op het gasfornuis om je pit aan te steken. Je ziet hun vleugeltjes klappen en je hoort ze nog beter!

Aanvankelijk leek deze plek veel minder toeristisch dan de Grand Canyon. Totdat we de ene groep Chinezen na de andere tegen kwamen. Lijkt ook wel een plaag hoor, af en toe.
Op een zeker moment zei Eline: “Oh dit is het mooiste uitkijkpunt van de hike hoor. Want hier staan alle Chinezen. Is een goeie graadmeter.”
Later vroeg ze zich hardop af: “Je vraagt je af waar al die Chinezen blijven hè, als het donker wordt”.
En ik antwoord dat ik me heb laten vertellen dat ze verdwijnen in een gat of een spleet...

Terug gekomen van de hike verdwalen we op de campground. De weg stijgt en daalt fors en we zijn ongelooflijk pooped, dus we zouden graag in één rechte lijn naar de camper gaan.
Komen we langs een dame die onderuit gezakt in haar stoel voor dr camper zit en zegt: “where are you guys headed?” Ik reageer kort: “to our campground”. Blijkbaar zeg ik met die drie woorden meer dan dat. Zoiets als: ‘waar bemoei jij je mee dan?’
Eline snapt ‘m sneller dan ik. Dit is een park ranger, die niet meer dan geïnteresseerd is. Ze vertelt de ranger snel dat we naar loop B moeten maar een omweg hebben gemaakt omdat we blabla... waarop de ranger hartelijk lacht en zegt: “you are doing great”.
Na nog enkele tientallen meters zien we op de heuvel onze camper staan, geduldig wachtend met een colaatje en een wijntje, en het leed is snel geleden.
We eten sober, zoals bijna altijd. Salade en een mager stukje vlees.
Het witte wijntje van de Spaanse winary uit Moab is echt lekker!

‘s Avonds schrijf ik ons blog en daarna duik ik, net als Lientje, in mijn boek.

Ondertussen verheugen we ons op onze ‘lijst der verdorvenheden”.
Er staan 5 items op die gedurende deze reis genuttigd mogen worden:
0. patat bij Wendy’s (reeds genuttigd)
0. Frozen custard
0. Ihop pakcakes
0. Peanutbutter cookies
0. Cinnamonrolls

2 t/m 5 ‘moet’ nog.... dus je snapt wel waar we van dromen...:)

Ps: het plaatsen van het verhaal gaat met weinig WiFi nog wel, maar de foto’s lukt soms niet goed. Als de foto’s nu niet lukken, plaatsen we die later!

Xxx